บทที่ 20 สุสานราคะ
“แต่แม่ทัพกวนสั่งให้ข้าคอยดูแลหญิงใบ้ให้ดี และเคยบอกว่า หากกุนซือโจวไม่ชอบใจนางหรือคิดรังแกก็ให้แจ้งแม่ทัพโดยด่วน”
กวนเฉินหลางคำรามขึ้นทันทีเหมือนว่าสิ่งที่หลิวตงเอ่ยคือความจริงทั้งหมด เพียงแต่เขาแสร้งทำเป็นลืมมันไป พอถูกกระตุ้นเตือนเขาก็เผลอยกมือข้างที่นางกัดขึ้นดู
ฝ่ามือนี้จะมีรอยแผลเป็นชั่วช...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. บทที่ 1 ข้าตายแล้วหรือ
2. บทที่ 2 ส่งตัวไปเป็นคณิกา
3. บทที่ 3 ส่งตัวนางไปเป็นคณิกา (ต่อ)
4. บทที่ 4 น้ำหวานอันบริสุทธิ์
5. บทที่ 5 ทำสิ่งใดได้บ้าง
6. บทที่ 6 รับอาสา
7. บทที่ 7 ติดกับดัก
8. บทที่ 8 หนีไม่พ้น
9. บทที่ 9 ทวงบุญคุณ
10. บทที่ 10 ชมเชย 
11. บทที่ 11 ตัวโตเสียเปล่า
12. บทที่ 12 ผสานใจ
13. บทที่ 13 คุ้นเคย
14. บทที่ 14 จะทำสิ่งใด
15. บทที่ 15 บุปผาสวรรค์
16. บทที่ 16 ปิดตา
17. บทที่ 17 ชอบใจ
18. บทที่ 18 ชะตาชีวิต
19. บทที่ 19 ลาโง่
20. บทที่ 20 สุสานราคะ
21. บทที่ 21 กล้าหาญยิ่งกว่าบุรุษ
22. บทที่ 22 บุปผาทะเลเหนือ
23. บทที่ 23 แสนหวาน
24. บทที่ 24 ซ่านใจ
25. บทที่ 25 กำแพงวงกต
26. บทที่ 26 ไร้ทางเลือก
27. บทที่ 27 หลังม่านน้ำตก
28. บทที่ 28 สายลับ
29. บทที่ 29 ในกำมือข้า
30. บทที่ 30 อย่าวู่วาม
ย่อ
ขยาย
